راست مي گويند كه زمانه حلال مشكلات است.اگرچه بعضي وقتها تحمل سختيها خيلي طاقت فرسا مي شود و هر لحظه از زمان كش مي آيد ولي بعد از مدتي همه آنها خاطره مي شوند.
يكي از خصوصيات من به خاطر داشتن رويدادها و مناسبتها و تاريخ آنها است، البته هر چيزي كه برام اهميت داشته باشد و آنرا در ذهنم حفظ كنم.
نكته جالب اينكه من فراموش كرده بودم پارسال در اين روزها چه شرايطي داشتم. آنقدر مشغول امور فعلي خودم بودم كه يادم نبود پارسال ۵ تيرماه مصادف با تولد امام علي (ع) به دليل صحبت با اقوام همسرم و آگاهي يافتن از زمينه قبلي بيماري و ارثي بودن آن از منزل همسرم بيرونم كردند. يادم نبود اين روزها زندگيم و آرزوهايم ويران شد و سقف زندگي مشتركم ريخت!
ديشب براي زمان بندي كارهايم تقويم را نگاه كردم، احساس كردم اين روزها بايد در ذهن من خاطره اي داشته باشد ولي نه تولدي را به ياد آوردم نه سالگرد ازدواج دوستان، توجهي نكردم و موقع خواب به خاطر آوردم كه پارسال ۷ تيرماه امتحان پايان ترم دوره دكتري داشتم و روز ۵ تير از منزل بيرون شده بودم. ۶ تير به دادگاه رفتم و…
گذشت. همه زندگي مي گذرد. روزهاي بد و خوب.
نمي دانم همسر سابقم در چه شرايطي است، در خانه است يا بيمارستان، بيماري اش تحت كنترل است يا نه ولي اميدوارم روزي برسد كه به هيچ قيمتي دروغ نگويند، همه دروغ نگوييم!
اميدوارم او و خانواده اش ياد بگيرند كه ازدواج، مهمترين و مقدس ترين مقوله زندگي انسان است و بازي نيست! تجارت نيست تا دختري را براي تامين هزينه درمان مردي مجنون به عقد درآورند، پسري را براي گرفتن مهريه و تامين هزينه بستري فريب دهند و…!
آرزو مي كنم ديگر هيچ دختر و پسري در دام اين خانواده و امثال آنها نيفتند و به سرنوشت من و داماد اين خانواده گرفتار نشوند.
اميدوارم خداوند آنها را از آسيب رساني به ديگران باز كند!