اکنون عمل تفکیک دو مرحله ای انجام گرفته است، من دیده ها و شنیده های توام با آرامش او را درباره تجربه قدیمی در اختیار دارم. او امروز چیزهایی را دیده و شنیده است که در گذشته هرگز به آنها دست نیافته بود.
تامی: بله صحیح است.
او در گذشته به قدری از بابت واکنش لمسی فوبیایی آشفته بود که نمی توانست اطرافش را ببینید و بشنود. ضمیر ناخودآگاه، محدود است. وقتی خودش را در زمان جوانی می بیند و می شنود، در واقع دارد احساس اعتماد به نفس ناشی از آرامش و کارآیی را با محرکهای سمعی و بصری در گذشته پیوند می زند.
روان شناسی براساس ایجاد حالت تفکیک در انسانها
موقعی که تمام این مراحل را پشت سرگذاشت، آن گاه دوباره او را با خودش پیوند می دهد. در اینجا منظور همان کسی است که تامی او را از بدن خودش جدا ساخت و اکنون باید او را به بدن خودش باز گرداند. همه رواندرمانی ها و تمام مکاتب روان شناسی براساس ایجاد حالت تفکیک در انسانها و کمک به آنها برای بازسازی خودشان بنا شده اند، حالا چه آن را والد یا کودک یا بالغ بنامیم و یا هرچیز دیگر. وقتی شما رفتار شخصی را نام گذاری و طبقه بندی نمایید و بخشهای ذهنی او را یکی پس از دیگری تفکیک کنید، دیگر استفاده از صندلی یا کلمات موردی ندارد. شما به عنوان متخصصان ارتباط سازی مسئوولیت دارید که مراجعه کنندگانتان را به گذشته خودشان ببرید. اگر می خواهید از بابت ائتلاف تفکیک های ایجاد شده خاطرتان جمع شود، یک راه آسان این است که فرآیند تفکیک سازی را برعکس انجام دهید.
در این مورد خاص، تفکیک یعنی: 1 – خودتان را در سنین گذشته ببینید 2 – به صورت معلق از بدنتان خارج شوید. و ائتلاف یعنی: 1 – به طور معلق بازگردید و دوباره به بدنتان ملحق شوید – می توانید تغییر فاحشی را که نشان دهنده موقعیت تامی در انجام این کار است در او ببینید 2 – سپس در ذهنتان به طرف جوانی خودتان بروید و به او آرامش و اطمینان بدهید، و از این که به خاطر این عمل او توانستید چیزی را یاد بگیرید از او تشکر کنید، سپس او را به درون خودتان بکشید و به بدن خودتان ملحق سازید و احساس انرژی کنید.
منبع : بندلر