چنانچه زمانی به عنوان مشاور برای یک سازمان یا یک خانواده شروع به کار کردید، قادرید به افراد یاد دهید که بین واکنشهایی که نشان دهنده وضعیت آنان در آینده است و واکنشهایی که نشان دهنده شخصیت آنان در زمان حال می باشد، تمایز قایل شوند. با یک بارو انجام این کار، جلوی نود و پنج درصد از منازعاتی را که در حین جلسات رخ می دهند، می گیرید.
بکارگیری روش درمانی مبالغه گشتالت
بایست آن ها را متقاعد کنید که چنانچه بحث خودشان را به طور اختیاری، محدود به وضعیت مورد نظرشان در آینده کنند و پیشنهادهایشان را به طور کامل از قید و بندهای وضعیت حاضر جدا سازند، برایشان مفیدتر است. این نمونه ای است از دسته بندی ابعاد خاصی از احساسات، و عمل کردن به آن ها به روشی سودمند، و سپس انضمام آن ها به چرخه کار.
فکر کنم همه شما نظیر این تجربه را داشته اید: فرض کنید در یک نشست سازمانی و یا یک جلسه خانوادگی قرار دارید. فرقی نمی کند که هر کس چه می گوید، فقط یک نفر هست که با نظر جمع مخالفت می کند. مهم نیست که موضوع مطرح شده در آن جلسه راجع به چیست، رفتار آن یک نفر به گونه ای است که انگار بقیه هم مانند او وظیفه دارند طرح پیشنهاد شده را زیر سوال ببرند.
خوب است که انسان بتواند چنین کاری بکند، ولی این عمل دارای این توان است نفاق انگیز هم باشد. شما در چنین مواقعی چه تکنیک هایی را به کار می برید؟ آیا کسی روش موثری را برای مواجه شدن با این شرایط سراغ دارد؟
زن: می شود او را تحریک کرد که هر چه بیشتر به کارش ادامه دهد.
پس شما روش مبالغه گشتالت را به کار می برید. نوعا چه نتیجه ای از این کار گرفته می شود؟
زن: خوب، او دست می کشد.
منبع : بندلر