بلوز سی و دو میزانی بالاد و کانتری

بلوز سی و دو میزانی بالاد و کانتری

بلوز سی و دو میزانی بالاد و کانتری

بلوز سی و دو میزانی بالاد و کانتری

در پترن بلوز سی و دو میزانی می توان ریشه های واقعی موسیقی راک و جز را دید. این نسخه طولانی شده بلوز دوازده میزانی ساختار AABA دارد، که فرم ترانه هم خوانده می شود. در دهه شصت میلادی توسط گروه های راک استفاده شد. الگو همچنان به مدل SRDC ارجاع می کند: بیان 1A ، باز بیان 2A ، حرکت B و نتیجه 3A

 

ساختار یک بلوز سی و دو میزانی معمول دارای این توان است چیزی مشابه این باشد:
A1:
VI VI I I
V IV V ii
A2:
VI VI I I
I IV V ii
B:
I I I I
IV IV IV IV
A3:
VI VI I I
V/I IV V ii
وقتی بلوز سی و دو میزانی برای اولین بار نوآوری شد، از لحاظ محبوبیت بین نوازندگان بلوز واقعی اصلا به پای ساختار دوازده میزانی نمی رسید. علتش تا حدودی این بود که به اندازه بلوز دوازده میزانی با فرم های پرسش و پاسخ کوتاه و شاعرانه ای که ویژگی اصلی بلوز بود هماهنگ نبود. البته، برای ژانر موسیقی کانتری خوب جواب داد و هنک ویلیامز از این پترن ساختاری برای آهنگ هایی زیرا یور چیتین هارت و آیم سو لانسام (آی کولد کرای) استفاده کرد. فردی فندر از این ساختار در آثار معروفش ویستد دیز اند ویستد نایتس و بیفور د نکست تیردراپ فالز استفاده کرد.
به هر حال، هنگامی که این ساختار به خصوص بلوز توسط افرادی زیرا ایروینگ برلین و جورج گرشوین استفاده شد، قسمت عمده (شاید هم همه) حس واقعی بلوز از آن آثار رخت بربست. بلوز سی و دو میزانی تبدیل به پترن قطعات معروف موسیقی مثال فراستی د اسنومن و آی گات ریتم شد.
بلوز سی و دو میزانی با دخالت دیگر آهنگسازانی که آموزش موسیقی کلاسیک دیده بودند، به طور چشمگیری تغییر کرد. آن ها ایده های سونات و روندو را با بلوز سنتی آمریکایی تلفیق کردند. نتیجه ی آن خلق قطعاتی بود که صدا دهی بلوز را نداشتند و در آن ها از تکنیک های موسیقی کلاسیک مانند تغییر گام در طول قسمت پل آهنگ استفاده می شد.

 

Posted in تئوری موسیقی.


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.