از آن جایی که قد بچه ها به قد والدین شان می رود، هیچ پدر و مادر کوتاه قدی نمی توانند فرزندی قد بلند داشته باشند.
البته قد بلندی و قد کوتاهی بیشتر یک پدیده ژنتیکی و ارثی است تا اکتسابی، اما این دلیل نمی شود که هر کسی که والدین قد کوتاهی داشته باشد محکوم است به کوتاه ماندن. قد متوسط یک فرد به صورت ژنتیکی به قد متوسط پدر و مادر خودش می رود و انتظار نداریم پدر و مادری که قد 150 سانتی متری دارند، فرزندی با قد 170 سانتی متر داشته باشند ولی با ورزش و تغذیه مناسب در سنین مناسب می توان قد کودکان را تا 10 سانتی متر بلندتر از آن چه هستند افزایش داد.
اگر ما در سنین قبل از بلوغ منحنی های رشدی فردی را رسم کنیم و ببینیم این منحنی ها نشان می دهد که قد کودک با استاندارد هایی که سازمان بهداشت جهانی برای قد او در این سن در نظر گرفته، کوتاه تر است باید به بررسی علل این کوتاهی قد بپردازیم؛ یعنی باید برخی از هورمون ها و بیماری ها را در آن فرد بررسی کنیم.
هورمون های غده تیروئید و هورمون های جنسی باید بررسی شوند تا اگر میزان این هورمون ها دچار اختلال است درمان های لازم آغاز شود تا به کوتاهی قد او در بزرگسالی منجر نشود و باید قبل از بلوغ او دارو درمانی را آغاز کنیم.
ولی اگر قد فردی متناسب با قد متوسط والدین اش است ولی باز هم اصرار به قد بلند تر شدن دارد، ممکن است فرد دچار نوعی استرس و فشار روحی باشد. در این شرایط، بهتر است قبل از انجام جراحی افزایش قد یا هر روش دیگر، یک مشاوره روان شناسی روی فرد انجام گیرد. چون حتی با افزایش قد هم مشکل او برطرف نمی شود و فردا به دنبال جراحی بینی، لب و… می رود.
منبع : باورهای غلط درباره افزایش قد