حتی ساده ترین ملودی، مثل لالایی یا آهنگ محلی، یک فرم خاص موسیقی است و سبک خاصی دارد. وقتی ویژگی های آن را توضیح می دهیم، در واقع فرم و سبک آن را تعریف می کنیم. مثلا فرم قطعه ی Frere Jacques ، آهنگی که بعدها خواهید نواخت، از تکرار ۴ جمله ی آن ساخته می شود که طول قطعه را دو برابر می کند. سادگی ملودی و تکرارهای این آهنگ، سبک موسیقی کودکانه را نشان می دهد که برای آمورش کودکان بسیار مناسب است.
وقتی سایر آهنگ های این آموزش های کیبورد و ارگ را بنوازید، متوجه خواهید شد که فرم و سبک تعیین می کند چگونه از عناصر موسیقی در قطعه استفاده شود. مثلآ، وقتی Worried Man Blues را در آموزش های آینده می نوازید، می بینید که جمله ی آغازین آن با نت های مختلف ولی همان ریتم قبلی در جمله ی دوم تکرار می شود. جمله ی سوم مثل جمله ی اول است ولی تبدیل به جمله ی جدیدی می شود، یعنی جمله ی چهارم و آخر. این چهار جمله، ملودی را به یک قطعه ی موسیقی تبدیل می کنند که ساختار فرمی آن را ABAC می گویند و که هر کدام از حروف نشانه ی یکی از جمله هاست.
ریتم نقش مهمی در تعریف سبک موسیقی دارد. هم سونات موتزارت و هم ریف موسیقی کانتری از تزیینات موسیقی استفاده کرده اند. ولی در این دو قطعه از آنها به شکل کاملآ متفاوتی استفاده شده است. مشخص ترین تفاوت تاثیر این تزیینات روی ریتم است. موسیقی رایج در قرن بیستم بسیار ریتم محور شد و همچنان، بیشتر از لحاظ ریتم پیشرفت می کند تا ملودی و هارمونی. موسیقی جز زبان ریتمیک خاص خود را دارد که با هر چه پیش از آن وجود داشته، متفاوت است.