آشنایی با فرم های موسیقی کلاسیک
آشنایی با فرم های موسیقی کلاسیک
در طول دوران طلایی موسیقی کلاسیک، یعنی از اواخر سده ی یک هزار و هفتصد تا اواسط سده یک هزار و هشتصد ، آهنگسازها به شدت برای خلق گونه های جدید و هیجان انگیزی از موسیقی با همدیگر رقابت می کردند. هنگامی که هنرمندان موسیقی کلاسیک شروع به استفاده از ساز پیانو کردند، این امکان پیش آمد که روش های موجود اجرای موسیقی بیشتر و بیشتر توسعه یابد. از جمله کنترپوآن که از دو دست برای خلق ملودی و هارمونی استفاده می کرد. در این آموزش ها درباره توسعه کنترپوآن و استفاده ازآن در انواع گوناگون فرم ها و ژانرهای کلاسیک توضیخ می دهیم، از سونات و روندو گرفته تا فوگ و سمفونی و فرم های دیگر.
کنترپوآن به مثابه روشنگری کلاسیک
مشهورترین پیشرفت در عصر طلایی موسیقی کلاسیک پدید آمدن کنترپوآن به عنوان یک تکنیک موسیقایی محبوب بود. آهنگسازهای این دوره شروع به نوشتن موسیقی برای دست چپ کردند که به همان پیچیدگی نوشتن موسیقی برای دست راست بود. موسیقی ای که برای دست چپ می نوشتند، اغلب بازتاب دقیقی از همان چیزی بود که دست راست می زد.
پیش از دوره کلاسیک خط باس در بیشتر موسیقی ها محدود به همراهی ساده ملودی بود. این استفاده محدود از خط باس از موسیقی کلیسای کاتولیک به جا مانده بود، که در آن ارگ یک خط باس ساده را برای همراهی خواننده ها می زد.
ابداع کنترپوآن نه تنها ملودی تنظیم های موسیقایی را ارتقاء بخشید، بلکه مرز دقیق پایان ملودی و آغاز هارمونی را هم محو کرد. تقریبا همه آهنگسازان کلاسیک، که همه فرم هایی که در این آموزش ها مورد بحث قرار خواهد گرفت را استفاده کرده اند، در موسیقی شان از کنترپوآن استفاده کرده اند.