زن: در حین ایجاد تکیه گاه لمسی، آیا فرقی هم می کند که سمت راست بدن او را لمس کنید یا سمت چپ بدن او را؟
البته تفاوتهای بارز و ظریفکاریهای زیادی در این کار هست. ولی برای رواندرمانی نیازی به دانستن درباره آنها ندارید. اگر می خواهید جادوگر باشید، قضیه فرق می کند. ولی برای رواندرمانی، تکیه گاههای لمسی کافی هستند و هر طرف بدن برای انجام این کار مناسب است.
تکیه گاه قرار دادن لحن صدا به شما کمک می کند
گاهی وقتها تکیه گاه قرار دادن لحن صدا نیز به شما کمک می کند. ویرجینیا ساتیر لحن صدا را نیز تکیه گاه قرار می دهد. او دارای لحن صدای خاصی است که در حین ایجاد تغییر از آن استفاده می کند. او به مدت شش ساعت با لحن موقری صحبت می کند و بعد ناگهان لحن صدایش را تغییر می دهد. با این کار او، طرف تغییر می کند. اریکسون زمانی که می خواهد طرف را به حالت خلسه ببردف از لحن صدای خاصی استفاده می کند.
بسیاری از مردم در خالت خلسه باید چشمهایشان بسته باشد. از آن جایی که اریکسون بر روی صندلی چرخدار می نشیند و نمی تواند به دور و اطراف حرکت کند و کارهای لمسی انجام دهد، پس در این جور مواقع چگونه تکیه گاه ذهنی ایجاد می کند؟ یک لحظه چشمهایتان را ببندید. می خواهم صحبت کنم و در حین صحبت کردن، دستم را به جلو و عقب حرکت بدهم. از شما می خواهم دقت کنید و ببینید که آیا می توانید از طریق صدای من، جابجایی فضایی دستم را – حتی از این فاصله – تشخیص دهید یا خیر. اگر می توانید که عالی است و اگر نمی توانید، به شما قول می دهم که به صورت ناخودآگاه تشخیص می دهید، زیرا این یکی از نظامهای اصلی تکیه گاههای ذهنی است که اریکسون در مورد کسانی استفاده می کند که در هنگام خلسه باید چشمهایشان بسته باشد.