پس یک نوع حس بصری خارجی داری. آیا هیچ نوع حس لمسی داری؟
زن: تا وقتی به این موضوع اشاره نکرده بودید خیر.
بسیار خوب. آن چیست؟
زن: او و وم. قادرم سفتی را در آرواره هایم حس کنم.
راه دیگر برای رسیدن به این اطلاعات چنین است که بگویم “نسبت به چه امر هایی آگاهی داری؟” و تو وضعیت آگاهی خودت را در آن لحظه به من بگویی. بدین ترتیب ما احساسات سمعی، بصری و لمسی مشخصی در اختیار خواهیم داشت. تو هیچ بو یا مزه ای را دریافت نکردی؟
زن: نه.
احساسات سمعی، بصری و لمسی مشخص در مغز
من هم فکر نمی کردم دریافت کرده باشی. هم اکنون، تعبیر من از تغییر وضعیت آگاهی تو چنین است که آن را از این وضعیت، به هر نوع ترکیب دیگری که برایت امکان دارد تغییر دهی. برای مثال، چنانچه فقط صدای مرا بشنوی و نه گفتگوی درونیت را، این برای تو یک وضعیت تغییر یافته به حساب می آید برای اینکه تو معمولا این کار نمی کنی. تو در اکثر مواقع، وقتی دیگران دارند حرف می زنند، با خودت صحبت می کنی. چنانچه به جای مشاهده خارجی، تصاویر واضح و روشنی در درونت ایجاد کنی، آن نیز یک وضعیت تغییر یافته به حساب می آید. برای مثال دیدن حروف الفبا و اعداد، دیدن یک پرتغال، دیدن خودت که بر روی کاناپه ای نشسته ای و برای شنیدن چیزی دستت را دم گوش گذاشته ای، دیدن خودت در حال سر تکان دادن. . .
از طرفی دیگر، احساسات لمسی تو دارند تحریک می شوند. سفتی آرواره ها حس بسیار متفاوتی است نسبت به حس نشستن بر روی کاناپه، حس حرارت در نقطه ای از صورت که دست با آن جا در تماس است، حس دست دیگر که بر روی رانت قرار دارد، . . . تپش قلبت. . . بالا و پایین رفتن قفسه سینه ات هنگامی که نفس عمیق می کشی. لهجه حرف زدن من. . . تغییر آهنگ صدا. . . نیاز چشمهایت به ایجاد تمرکز. . . و تغییر دادن تمرکز مردمک چشمهایت. . . تکرار عمل پلک زدن. . . و حس سنگینی. . . حالا آیا دارای این توان هستی تغییر وضعیت آگاهیت را حس کنی؟
منبع : روندرمانی شوسل