شناسایی واحد نیم پرده، پرده و علامتهای عرضی

شناسایی واحد نیم پرده، پرده و علامتهای عرضی

در یک موسیقی غربی، یک اکتاو به دوازده بخش تقسیم می شود که به این دوازده بخش، واحد نیم پرده گفته می شود. ولی گام موسیقی دارای هفت نت است، یعنی فاصله بین بعضی از نت های آن واحد نیم پرده و بعضی حداقل دو واحد نیم پرده است. به عبارتی دیگر به هنگام ساختن یک گام، از برخی واحد نیم پرده ها پرش می کنیم و آن ها را نادیده می گیریم.
هنگامی که موسیقی دان ها از نت های لا، سی، دو، ر، می، فا و نت سل صحبت می کنند منظور آن ها نت های طبیعی بدون بکار و بدون بمل و دیز می باشد. چنانچه دقیق تر بخواهیم بگوییم، منظور نت های سفید رنگ کلیدهای ساز پیانو یا کیبورد است. کلیدهای سفید رنگ ساز ساز پیانو بر اساس عرف و قرارداد، نت های بکار و طبیعی هستند که دقیقا همان نت های گام دو-ماژور می باشند که با نت دو شروع می شوند. اگرچه، شما با سیستم موسیقی ای روبرو هستید که از دوازده واحد نیم پرده تشکیل شده است، ساز پیانو پنج نت دیگر به رنگ های سیاه رنگ هم دارد که آن ها نیز مدام تکرار می شوند و همان واحد نیم پرده هایی می باشند که در گام دو ماژور آن ها را رد می کنیم و از بر روی آن ها در واقع می پریم. کلیدهای سیاه رنگ خیلی دیرتر از کلیدهای رنگ سفید و برای آنکه بشود گام هایی بیشتر با ساز پیانو نواخت، به مرور اضافه شدند.
هنگامی که می خواهیم بر بر روی ساز پیانو یا ساز ساز گیتار یک پرده بالا و یا پایین رویم، به این معناست که بایستی از مکانی که آغاز کرده ایم، دو واحد نیم پرده پایین و یه به بالا برویم. واحد نیم پرده و پرده هر دو از فاصله های موسیقی هستند که بعدها راجع به آن ها صحبت خواهیم کردیم. هنگامی که که با الگوهای تکرار شونده ای که در ساخت گام و آکورد بکار می روند کار کنیم، فهم تفاوت بین پرده و واحد نیم پرده برایمان بسیار مهم می شود.
مسئله دیگری که با واحد نیم پرده ها روبرو خواهیم شد، هنگامی است که به علائم عرضی می رسیم. نحوه نت نویسی که فرکانس یا صدای یک نت را پایین و بالا می برد. به این معنی که هنگامی که نت دارای نشانه دیز باشد، واحد نیم پرده بالا می رود و هنگامی که بمل نشانه باشد واحد نیم پرده پایین می رود.