تغییر فرکانس یا صدای یک نت با استفاده از نشانه های عرضی

بالا یا پایین بردن نیم پرده یک نت با بمل و دیز

علامت های عرضی، به علامتهایی در سیستم نت نویسی گفته می شود که یک نت طبیعی را پایین یا بالا می برند. این تغییر در طول یک میزان اعمال شده و بعد از میزان مورد نظر، نت دوباره به وضع سابق و معمول خود بر می گردد. مگر اینکه دوباره علامتی عرضی دیگر دیده شود. یک لیست از نشانه های عرضی را در اینجا برای شما فهرست کرده ایم:
دیز
بمل
دوبل دیز
دوبل بمل
بکار

بالا بردن کوک یک نت با استفاده از نشانه دیز

دیز قبل از نت قرار داده می شود که نشان دهنده این است آن نت فاصله نیم پرده زیرتر یا بالاتر رفته است. نت می دیز که در واقع آنارمونیک و هم صدای نت فاست، می دیز فاصله نیم پرده بالاتر از می است.

بکار بردن بمل برای بم کردن یا پایین بردن صدای یک نت

تاثیر بمل دقیقا معکوس تاثیر دیز است. یعنی اینکه فرکانس یا صدای یک نت را فاصله نیم پرده پایین تر می آورد. نت می بمل را فرض کنید، فرکانس و صدای این نت از می، فاصله نیم پرده پایین تر است.

دو فاصله نیم پرده بالا بردن یا پایین بردن نت با استفاده از دوبل دیز و دوبل بمل

هرازگاه ممکن است که با نشانه دوبل دیز یا دوبل برخورد کنید. دوبل دیز نت را دو فاصله نیم پرده که مساوی می شود با یک پرده، زیر یا بالا می برد. دوبل مبل یک نت را دو فاصله نیم پرده که آن هم مساوی یک پرده است پایین یا بم می کند.

خنثی کردن تاثیر بمل و دیز با استفاده از نشانه بکار

آخرین نشانه عرضی که درست به اندازه سایر نشانه ها اهمیت دارد، همین نشانه بکار است. هنگامی که قبل ازنت نشانه بکار را دیدید، به این منظور است که هر دیز یا بملی که پیش از این بر روی آن نت قرار داده شده است چه نشانه حتی سر کلید بوده باشد و چه نشانه عرضی واقع شده در همان میزان، اثر آن دیز یا بمل تا آخر میزان خنثی و از بین خواهد رفت. به معنای دیگر، شما می بایستی بجای نت دیز یا بمل دار شده، خود نت طبیعی یا بکار را بزنید. حتی چنانچه قبل از آن دوبل دیز یا دوبل بمل نیز داشته باشیم.