آشنایی با فرم فوگ و ساختن سمفونی
آشنایی با فرم فوگ
فرم مهم دیگری که در دوره کلاسیک ظهور کرد، فرم فوگ بود. این فرم با اینکه از یک قرن قبل یا پیش تر از آن وجود داشت، توسط باخ کاملا توسعه یافت. فوگ فرم خیلی پیشرفته ای از کنترپوآن تقلیدی است که در آن دو خط موسیقایی یا بیشتر از یک تم در تنالیته اصلی یا تنالیته تغییر یافته استفاده می کنند. فوگ با شیوه ای که تم اصلی بین نت های کلید سل و کلید فا جا به جا می شود و ریتم قطعه را نگه می دارد شناخته می شود که نوعی حس سوال و جواب را به وجود می آورد.
برای مثال ملاحظه بفرمایید در یک موسیقی فرضیِ چطور نت های چنگ و دولا چنگ اول در یک کلید و بعد در دیگری ظاهر می شوند و به این صورت هر دو کلید به طور تناوب حاوی هارمونی (نت های چنگ) و ملودی (نت های دولاچنگ) قطعه هستند.
ترکیب فرم ها و ساختن سمفونی
سمفونی یعنی ترکیب هارمونیک عناصر. در موسیقی، سمفونی قطعه موسیقی ای است که فرم های متفاوت موسیقایی را با همدیگر ترکیب می کند و معمولا توسط یک ارکستر اجرا می شود.
به صورت سنتی، سمفونی از چهار موومان تشکیل شده است. (بخش های یک قطعه موسیقایی که هویت مستقل دارند):
سوناتا الگرو یا سونات سریع
موومان کند (انتخاب آزاد)
مینوئت (یک قطعه کوتاه و با وقار از موسیقی در ضرب ¾ )
ترکیبی از سونات و روندو
مفهوم سمفونی ترکیب یک دست و هماهنگ فرم های مختلف موسیقایی است، از این رو پترن بالا به هیچ عنوان قطعی و غیرقابل تغییر نیست.
فرم سمفونی در میدان را برای آزمایش و تجربه موسیقایی کاملا باز می گذارد. برخی از آثاری که در این فرم ساخته شده اند بسیار ماندگار و از شناخته شده ترین قطعه های موسیقی کلاسیک هستند. قطعا مشهورترین آن ها سمفونی شماره پنج بتهوون (اپوس شصت و هفت ) است که خط آغازین آن با-با-با-بام شاید معروف ترین تم آغازین موسیقی در کل دنیاست.