می توانید یک تمرین بسیار جالب انجام دهید. مثلا با یک خانواده یا یک زوج تشکیل جلسه دهید. صبر کنید تا آن انفجارها صورت بگیرند، و بررسی کنید که از نظر شما کدام حرکت باعث ایجاد انفجار شده است. سپس آن حرکت را در رفتار خودتان وارد کنید و ببینید که آیا شما نیز می توانید دوباره آن انفجار را ایجاد کنید یا خیر. اگر توانستید آنها را منفجر سازید، بدانید که کلید واکنش درونی آنها را دقیقا درست تشخیص داده اید. فرض کنیم که آن کلید، یک جور ابرو بالا انداختن است. پس کاری که باید بکنید این است که یک واکنش حرکتی خوشایند را تکیه گاه قرار دهید و سپس تکیه گاه قبلی را خنثی سازید و در همان موقع ابرویتان را بالا بیندازید. از آن به بعد وقتی یک از آنها ابرویش را بالا بیندازید، دیگر آن اتفاق نمی افتد.
در یک اداره نیز می توانید از تکیه گاههای ذهنی استفاده کنید
در یک اداره و یا شرکت نیز می توانید از تکیه گاههای ذهنی استفاده کنید. اساس این کار عینا شبیه کار با خانواده است. اگر یک عده افرادی که در طی زمان دائما با هم در یک جا جمع شده و سالها یکدیگر را ملاقات کرده اند را می شناسید، بدانید که از طرق مختلفی میانشان اختلاف بروز می کند. یکی از کارهایی که می توانید بکنید این است که از قبل با هر کدام از آنها یک ملاقات خصوصی ترغیب دهید و به طور پنهانی یک تکیه گاه ذهنی غیرکلامی ایجاد کنید تا از این طریقريال اکثر نقاط ضعف آنها را که در روابط غیرکلامی موجب برانگیخته شدن آنها می شود تغییر دهید.
بعضی ها لحن صدایشان طوری است که وقتی صدای آنها را می شنوید احساس ناسازگاری به شما دست می دهد، فرقی هم نمی کند که چه می گویند. اگر به این اشخاص تذکر داده شود، غیر ممکن است به آن طرز سخن گفتن ادامه دهند. اگر آنها می توانستند به خودشان گوش دهند، آن وقت صحبت کردنشان فرق می کرد. به گمانم این کار می تواند یک وسیله حفاظتی باشد.