قورباغه های بزرگ آمریکایی نیز همین کار را می کنند. این قورباغه ها چنان صدای مهیبی از خودشان ایجاد می کنند که اگر به گوش خودشان برسد کر می شوند، زیرا گوش آنها به منبع تولید آن صدای بلند بسیار نزدیک است. عصب بر اثر صدا تحریک می شود، و عصب دیگری بر اثر تحریک ماهیچه های تولید صدا تحریک می شود، این دو پیغام با صد و هشتاد درجه اختلاف فاز به مغز می رسند و یکدیگر را خنثی می کنند، از این رو قورباغه هرگز صدای خودش را نمی شنود. به نظر می رسد بسیاری از کسانی که با آنها ملاقات می کنیم نیز چنین وضعیتی دارند.
واکنش ناخالص در روش درمانی تی ای TA
مورد دیگری که اغلب در یک وضعیت اداری اتفاق می افتد این است: یک نفر در مورد تصمیمی که دیگران می خواهند اتخاد کنند بسیار برآشفته می شود و شروع به تقلا و ایما و اشاره می کند. ناگهان یک نفر در گوشه ای دیگر اشاره انگشت او را می بیند و با حالتی جدی به صورت او خیره می شود و همین عمل، یک تکیه گاه ذهنی در آنها ایجاد می کند. سپس آنها از هم جدا می شوند. بخشی از واکنش آن شخص، خطاب به این انسان، در این زمان و در این مکان است، و بخش عمده ای هم به زمانها و مکانهای دیگر مربوط می شود که چهره هیجان زده و اشاره انگشت، آن را به صورت تکیه گاه ذهنی تداعی می کند. انشانها در بیشتر مواقع از طریق وضعیت ترکیبی سازماندهی و هدایت می شوند. اگر از شما بخواهم دور و برتان را نگاه کنید و شخصی را در این سالن بیابید که شما را به یادکس دیگری می اندازد، به شما قول می دهم که واکنشهای شما نسبت به آن شخص، ترکیبی خواهد بود از واکنشهای شما نسبت به او در همین جا و در همین لحظه، و واکنشهای قدیمی شما نسبت به آن کسی که او شما را به یاد آن شخص می اندازد. مگر آن که در واکنشهایتان نسبت به او بسیار محتاطانه و صحیح عمل کنید. همگی شما نسبت به چنین فرآیندی حالت انفعالی دارید. در روش تی ای به آن واکنش ناخالص می گویند، و این یک روش عمومی است که مردم بر اساس آن واکنش نشان می دهند.