هفته بعد، رفتار آن پسر کاملا تغییر کرده و زیر و رو شده بود. آن روان شناس می گفت هرگز نتوانسته بفهمد که میلتون چه کار کرده است. آن طور که من فهمیدم، میلتون فقط یک کار کرده بود. او به آن پسر این فرصت را داده بود که به مراجع ناخودآگاه خودش دسترسی پیدا کند. در واقع گفته بود “تو تغییر خواهی کرد، ولی ذهن خودآگاهت در این زمینه کاری را انجام نخواهد داد”. فایده گفتن چنین حرفی به افراد را هرگز دست کم نگیرید: “من می دانم که شما آرایه پهناوی از مراجعی در اختیار دارید که ذهن خودآگاهتان حتی فکرش را هم نمی کند. هر یک از شما این توانایی را دارد که خودش را شگفت زده سازد”. چنانچه به راستی با این طرز تفکر که ملت دارای مراجعی هستند و مایلند تغییر کنند، دست به عمل بزنید، آن وقت انگیزه را نیز در ضمیر ناخودآگاهشان تحریک می کنید.
اصطلاحی وجود دارد به نام نوک زبانی
یکی از امر هایی که من در اولین دیدارم با میلتون اریکسون دریافتم، توجه فوق العاده ای بود که او نسبت به فرآیندهای ناخودآگاه داشت. او همواره سعی می کرد فعالیت ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه را در مقایسه با همدیگر به نمایش بگذارد.
اصطلاحی وجود دارد به نام نوک زبانی. آیا می دانید چیست؟ این واژه موقعی به کار می رود که شما کلمه ای را می دانید و حتی می دانید که آن کلمه را می دانید، ولی نمی توانید آن را بر زبان بیاورید. حتی ذهن خودآگاه شما هم می داند که ضمیر ناخودآگاهتان بر آن کلمه واقف است. من همیشه به افراد، این نکته را خاطر نشان می سازم که به ذهن خودآگاه، کمتر از ایستادن در نوک یک صخره یخی می شود اعتماد کرد.
زمانی یک پروفسور زبان شناس را هیپنوتیزم کردم و ذهن خودآگاهش را به سراغ حافظه اش بردم.
ادامه دارد…
منبع : گریندر