اطلاعات مربوط به نظام های بیانی، از راههای مختلف زیادی به دست می آید. آسان ترین روش برای نظم دادن به احساسات، چنین است: حرکاتی که مردم در چشم هایشان ایجاد می کنند به شما نشان خواهد داد که آنها در حال استفاده از کدامین نظام بیانی هستند. وقتی یک نفر به دفتر شما قدم می گذارد، دارد نقشه می کشد که چه کار کند. در واقع او یا در حال تصویرسازی است، یا در حال تکرار حرف هایی است که می خواهد به شما بگوید، و یا حواسش پی احساساتی است که می خواهد برای شمار شرح دهد. موقعی که این کار را می کند، در واقع به درون خودش می رود و شروع به گشتن اطلاعات می کند و نوعا رفتارهایی را بروز می دهد که شما به طور ناخودآگاه، آنها را می فهمید. این مطلبی است که هیچ کس تاکنون در تمام تاریخ روان شناسی توضیح واضحی راجعه به آن ارائه نداده است.
دریچه های ادراک
یک نمونه آن را برای مثال به شما می گویم. فرضا شما از یک نفر سوالی می پرسید. او می گوید: اوووم، بگذار ببینم.. به سمت بالای چپ بالای خود نگاه می کند و بعد سرش را به همان سمت خم می کند. وقتی مردم به بالا نگاه می کنند، در حال ایجاد تصاویر درونی هستند.
آیا باورتان می شود؟ راستش را بخواهید، دروغ است. تمام چیزهایی که قصد داریم به شما بگوییم، در واقع دروغ هستند. هر چیزی که تعمیم می دهیم دروغ است. از آن جایی که هیچ ادعایی بر صحت و سقم گفته هایمان نداریم، در سرتاسر این سمینار به شما قاطعانه دروغ خواهیم گفت. بین ما و مدرسان دیگر تنها دو فرق وجود دارد: اول آن که ما در ابتدای سمینار اعلام می کنیم که تمام حرفهای ما دروغ هستند ولی دیگران این کار نمی کنند. اکثر آنها دروغهای خودشان را باور می کنندو آنها نمی فهمند که حرف هایشان جعلی است. فرق دیگر این است که اگر به دروغهای ما طوری عمل کنید که انگار حقیقت دارند، در آن صورت اکثر این دروغ ها موثر واقع می شوند.
ما ب عنوان الگوساز، علاقه ای به دانستن صحت و سقم مطالبی که به شما ارائه می دهیم نداریم، خواه صحیح باشند و یا از نظر علم عصب شناسی قابل اثبات باشند و یا یک بیان عملی از کار دنیا باشند. ما فقط به چیزی علاقه داریم که موثر باشد.
اجازه دهید از سه نفر داوطلب بخواهم که به این جا بیایند…
کاری که بعد از این می خواهم بکنم، این است که از فران و هاروی و سوزان (داوطلب ها) بخواهم به بعضی از سوالها پاسخ دهند. تمام کارهایی که می خواهم انجام دهید، به خاطر این است که دستگاه حسی خودتان را تقویت کنید. شما سه نفر می توانید بروید آنجا بنشینید و درباره چیزهایی که به خاطرتان می رسد تصویر سازی کنید، یا در مورد آنها با خودتان صحبت کنید، و یا در مورد اتفاقاتی که در این جا می افتد، دچار احساسات شوید.
کاری که از بقیه شما می خواهم در طی چند دقیقه آینده انجام دهید و به عنوان یک استراتژی برای یادگیری بپذیرید این است: تمام احساسات درونی خود را پاک کنید. گفتگوی درونیتان را قطع کنید. بررسی کنید و مطمئن شوید که آیا بدنتان در یک وضعیت راحت قرار دارد یا خیر، به طوری که بتوانید برای مدتی آن را ترک کنید و نیز هیچ نوع تصویر درونی ایجاد نکنید. حواستان به دستگاه حسی تان باشد و توجه کنید که چه رابطه ای را می توانید بین سوالهایی که از این سه نفر می پرسم و واکنشی که آنها به صورت غیرکلامی نشان می دهند کشف کنید.
منبع : هاکس لی