این کارهای ویژه می توانند از این قبیل باشند: می خواهم چشمهایت را ببندی تامی. هر زمان که صلاح دانستی، می توانی فشار دستت را تغییر دهی. می توانی عمل بازگشت را مستقیما از همین جا انجام دهی، با این کار من نیز می توانم بفهمم که تو در کجای تاریخچه ات هستی. من قصد دارم در یک لحظه بازوی تو را در همان نقطه لمس کنم. این کار به تو کمک می کند تا احساسات مربوط به صورتی را اندکی به یاد آوری. دلم نمی خواهد که دوباره دستخوش آن احساسات بشوی بلکه می خواهم این احساسات را – فقط به آن اندازه که نیازی داری – با خودت برداری و به گذشته ببری، تا این که صحنه ای جلوی چشمانت بیاید و در آن خودت را ببینی که جوانتر هستی، همان وضعیتی که برای الوین بار آن نوع واکنش را یاد گرفتی.
ارتباط تنگاتنگ تصاویر با احساسات
من قصد دارم در بعضی مواقع – مواقعی که در حال دیدن تصاویری هستی که ارتباط تنگاتنگی با احساسات مربوط به صورتی دارند – به تو بگویم “حالا چه چیزی را می بینی؟”. می خواهم در آن لحظه تصویر را ثابت کنی. احتمالا تصویری جوانتر از خودت خواهی دید، با لباسی خاص و با رنگهای مختلف، که دارای مضمون خاص خودش است. نه من می دانم که آن تصویر در آن لحظه چه خواهد بود و نه تو، زیرا نمی دانیم که موقعش کی فرا می رسد. به محض آن که از تو خواستم تصویر را متوقف کنی، می خواهم یک تصویر لحظه ای تشکیل دهی و آن را ثابت نگه داری. هنوز از تو نمی خواهم هیچ فیلمی را ببینی، زیرا قبل از دیدن فیلم لازم است مقدمات بیشتری فراهم کنیم تا آرامش بیشتری در تو ایجاد شود.
به یاد داشته باش که تو می توانی میزان این احساسات (تکیه گاه ذهنی فوبیا را بر روی بازوی او لمس می کند) را تعدیل کنی. تو باید با استفاده از آنها به گذشته ات بروی تا این که یک تصویر بصری واضح و روشن که مربوط به این احساسات باشد – و مشخص کند که منشا این یادگیری از کجا بوده است را مشاهده کنی. خوب است، تو قدرت لازم را به دست آورده ای.
منبع : بندلر