در مکتب گشتالت اگر کسی به خاطر یک احساس در رنج باشد، روان شناس به او خواهد گفت “آن احساس را تشدید کن، در همان احساس باقی بمان، آن را اغراق آمیز جلوه بده! در گذر زمان به گذشته برگرد… و بگو حالا چه می بینی؟” در واقع روان شناس دارد بخشی از تجارب آن فرد را تثبیت می کند، مثلا بخش لمسی یا احساسات آن فرد را. سپس روان شناس می گوید “آنها را ثابت نگهدار، بگذار تو را به گذشته فردیت ببرند، به جایی که تمام نظامهای بیانی – مربوط به آنچه می خواهیم بر رویش کار کنیم – در آن جا جمعند”. با استفاده از تکیه گاه ذهنی همواره قادرید به همان واکنشهایی بازگردید که در اول کار با آنها شروع کرده بودید، و از این طریق آنچه را که در حال کار کردن بر روی آن هستید تثبیت کنید. این نیز یکی دیگر از موارد استفاده تکیه گاه ذهنی است.
یکی دیگر از موارد استفاده تکیه گاه ذهنی است
یکی دیگر از موارد استفاده تکیه گاه ذهنی، آزمایش کردن است. بعد از آن که عمل الحاق را انجام دادیم، لیندا مرجع را به دست آورد و از طریق آن، طوری تجربه را باز آفرینی کرد که گذشته فردیش عوض شد. سپس من چند لحظه به او فرصت دادم، و بعد تکیه گاه اصلی را تحریک کردم. واکنش دریافتی یک واکنش الحاقی بود، و من از طریث اطلاعات غیرکلامی فهمیدم که فرآیند درست عمل کرده است. توصیه می کنم هرگز نگذارید مراجعه کنندگانتان بفهمند که شما دارید با این کار، عملکردتان را آزمایش می کنید. با این آزمایش، پرده ابهام برایتان کنار می رود. این عمل، یک روش غیرکلامی برای بررسی و حصول اطمینان است که ببینید آیا عمل الحاق در مورد مراجعه کننده شما موثر واقع شده یا خیر. با توجه به پیشرفتهای تاریخی در زمینه روان شناسی انسانی، اکثر شما انتظار عکس العمل های شفاهی صریح و آگاهانه ای از جانب مراجعه کننده دارید. این کم اهمیت ترین عکس العملی است که می توان از جانب مراجعه کننده دریافت کرد.
منبع : گریندر