حالا همگی گروه های دو نفره تشکیل دهید. یکی از شما “الف” می شود و دیگری “ب”. من از “الف” می خواهم که واکنشهای “ب” را در برابر سوالهایی که می پرسم، ببیند. “الف” کانالهای حسی خودت را تمیز کن و به بینی “ب” نگاه کن. “ب” آخرین باری که بخار آمونیاک را استنشاق کردی کی بود؟… حالا کسی شکی در این باره دارد؟ این یک واکنش غیر ارادی است. معمولا در هنگام باز شدن سوراخ های بینی، نفش هم می کشد. اجازه دهید از همگی شما بخواهم که کار دیگری در این راستا انجام دهید تا جنبه دیگری از این قضیه برایتان روشن شود. شما تجارب زیادی از زمان کودکی دارید. احتمالا مادر بزرگی داشتید که در خانه جداگانه ای زندگی می کرد و آن خانه عطر و بوی خاصی داشت. این عطر و بو شاید به خاطر برخی غذاهای خاص، یا ملحفه ها، یا یک عروسک کوچک و یا چیزهای دیگری بود که برای شما جنبه خاصی داشتند. اکنون برخی از این چیزها را از دوران طفولیت خودتان انتخا کنید و آنها را حس کنید، با خودتان درباره آنها حرف بزنید یا آنها را در دستهایتان ببینید. وقتی این کار را در هر یک از نظام های فوق انجام می دهید، استنشاق شما عمیق می شود و باعث می شود که آن خاطرات، شما را به هر کجا که می خواهند ببرند. برای یک دقیقه هم که شده سعی کنید این کار رانجام دهید. این یک روش برای ایجاد اشارات بویایی است.
جایگزینی تصاویر بصری
از این اطلاعات به شیوه های گوناگونی می توان استفاده کرد که بستگی به میزان هوش و استعداد شما دارد، اگر در مورد مراجعه کنندگانتان از تخیلاتی استفاده می کنید که جنبه بصری دارند، بدانید که این کار فقط در مورد بعضی از آنها به طور خودکار، موثر واقع می شود. در مورد بقیه افراد حتی نباید فکر انجام این کار را به ذهنتان خطور دهید. آیا می دانید برای تشخیص این موضوع چه معیاری وجود دارد؟ اگر مراجعه کننده شما بتواند به آسانی تصویرسازی کند، معمولا در مورد او از راهنمایی بصری تخیلی استفاده می کنید. حالا پیشنهاد می کنیم که این کار را بر عکس انجام دهید. زیرا در مورد افرادی که در حالت طبیعی در ضمیر خودآگاهشان تصویر ایجاد نمی کنند، راهنمایی بصری تخیلی می تواند جرقه ای در ذهن آنان ایجاد کند و تغییر عمیقی در احساسشان پدید آورد. ولی در مورد کسانی که دائما تصاویر بصری ایجاد می کنند، این عمل به مراتب اثر کمتری خواهد داشت. برای آن که این عمل در مورد افرادی که در حالت طبیعی تصویر ایجاد نمی کنند موثر واقع شود، تنها کار لازم این است که نظام آنها را با هر چیزی که آنها در واقع ضمیر خودآگاه آنها آن را می پذیرند، پیوند بزنید و سپس آن را تدریجا جایگزین سازید تا بدین وسیله آن افراد را از طریق این جایگزینی، درگیر قوه تخیل سازید. تاثیر این عمل فوق العاده زیاد است، بسیار بیشتر از آن که بخواهید این کار را در مورد کسی انجام دهید که از قبل با خودش تصویر ایجاد می کرده.
رواندرمانی